Markt mythes

In de wereld van geld, financiering en markten zijn veel mensen erg vatbaar voor misverstanden door emotionele reacties, natuurlijke zwakheden, politiek en zelfs corruptie. In het verleden zijn er veel mythes ontstaan rond het beleggen, die vaak een verkeerde indruk bij personen wekken hoe ze iets moeten aanpakken. Deze mythes hoor je nog steeds.

Als je jong bent kun je meer risico nemen

Eén van die mythes is dat jonge mensen meer risico kunnen nemen bij financiële transacties (met name bij aandelenaankoop) omdat ze meer tijd zouden hebben om eventuele fouten te herstellen. Als je 35 bent zou je een beleggingshorizon van 30 jaar hebben zegt men dan.

Echter als je na tien jaar 45 bent geworden dan ga je heel anders denken over je portefeuille en over risico. Als je 45 bent wil je misschien je portefeuille anders gaan beleggen om meer inkomen te genereren om financieel vrijer te worden. Dus je realistische beleggingshorizon ligt dan niet op 30 jaar maar op 10 jaar en als het goed is daarmee ook je rendementsverwachtingen.

Juist één van de belangrijkste zaken die je onder controle moet zien te krijgen bij beleggingen is het afdekken van je risico’s en dat heeft niets met leeftijd te maken. Stel dat je nu dertig bent en je wil financiële vrijheid bereiken op je veertigste, dan ligt voor dat doel je beleggingshorizon op tien jaar. In die periode kun je je geen grote risico’s permitteren want bij flinke verliezen bereik je jouw doel niet.

Verderop in het proces, beschreven op deze website, zul je leren wat risico’s zijn en hoe je ermee moet omgaan.

Beleg als Warren Buffett

Een andere mythe is dat Warren Buffett een geweldige stockpicker is die door een “buy and hold” aanpak een van rijkste mensen ter wereld is geworden. Het tegendeel is waar, Buffett is een zeer ontwikkelde zakenman. Hij koopt aandelen van een onderneming pas na een gedegen onderzoek en vervolgens houdt hij het aandeel bij goed presteren van de onderneming jaren vast. Hij is geen belegger in de gewone zin van het woord, hij handelt vrijwel niet in aandelen.

En toch willen de financiële firma’s de mythe verkopen dat je door actief te handelen geweldig rijk kunt worden. Buffett was een van de eerste activistische hedge fund managers die zo nodig het management van een onderneming vervangt door eigen mensen. Zijn financiële vehikel Berkshire Hathaway gebruikt hij voor verschillende financiële constructies (zoals opties) en de binnenkomende dividenden gebruikt hij om te investeren in andere ondernemingen. Buffett is een geweldige ondernemer, hedge fundmanager en hoogontwikkelde zakenman maar zijn strategie is niet zomaar even te kopiëren en daarom zullen we op deze site hier ook niet op ingaan.

Beleggingsfondsen zijn er voor jou

Je krijgt waar je voor betaald hebt, is het gezegde. In het algemeen is dat waar, echter … Beleggingsfondsen in met name Nederland, verkopen hun fondsen als een geweldige manier voor jou om te investeren. Dat het eigenlijk geen “investeren” is maar gewoon je spaargeld in aandelen of obligaties stoppen vertellen ze er niet bij. Investeren klinkt alsof je hoge rendementen kunt kunt verwachten en dat idee willen ze jou verkopen. Als ze zouden zeggen dat je spaargeld in aandelen worden gestopt dan zou dat saai klinken en saaiheid verkoopt niet. Dus ze vermarkten het zoals je elk fantasie lifestyle product zou vermarkten, door hun producten beter voor te stellen dan ze eigenlijk zijn. Investeren is sexy. Je spaargeld toekennen aan bepaalde beleggingen wat de meesten van ons doen, is verre van sexy. Het is saai, het is een proces en dat vraagt om geduld. Maar we leven in een wereld van directe bevrediging dus financiële instellingen werken hier op in.

Financiële vrijheid, zoals wij die hier willen bereiken komt niet van de ene op de andere dag maar door continue te sparen en te beleggen, laat dat maar saai zijn … Wie het laatst lacht, lacht het best.

Vaak hebben beleggingsfondsen enorm hoge risico’s waarover je niet wordt ingelicht. En met name hun hoge verborgen kosten zorgen ervoor dat jij veel te veel betaald voor wat je krijgt. Veel mensen denken hun geld aan professionele fondsmanagers te geven omdat deze waarschijnlijk beter zouden presteren omdat ze professionals zijn.

De geldbeheer business is niet anders dan in andere concurrerende markten. Niet iedereen kan geweldig in deze business zijn en vaak zijn de mensen waarvan je denkt dat ze experts zijn niet de echte professionals waarmee ze adverteren. Vaak zijn het helemaal geen financiële experts, maar eenvoudige verkopers van producten die niet kunnen waarmaken wat jij ervan verwacht. De kans is groot dat ze je véél te veel laten betalen voor zaken die jezelf ook zou kunnen doen of via een veel goedkoper alternatief kunt aanschaffen. Onderzoek toont aan dat het overgrote deel van actief beheerde beleggingsfondsen slechter presteren dan de bijbehorende index. Aankopen van een vergelijkbaar Indexfonds is in veel gevallen veel beter.

Technische analyse of fundamentele analyse

Focus je op technische analyse of op fundamentele analyse is de stelling. Technische analisten proberen de grafieken en data uit het verleden te gebruiken om toekomstige marktgedragingen te voorspellen. De fundamentele analisten kijken naar de onderliggende waarde van de onderneming om de toekomst te voorspellen. De werkelijkheid is dat er geen enkele aanpak is die eenvoudig ervoor zorgt dat je het beter doet dan de markt. Het antwoord is dus; gebruik een mix van beiden. Je kunt van het verleden leren maar je hoeft er niet geheel op te vertrouwen. Het is dus niet een kwestie van kiezen tussen de achteruitkijkspiegel of de kristallen bol maar maak gebruik van beiden.

Passief is beter dan actief

Passief portfoliomanagement is beter dan actief portfoliomanagement. Is het beter om een actieve of een passieve belegger te zijn binnen jouw portefeuille? Passief beleggen is een benadering waarbij je het voorspellen van de markt vermijd door in goedkope brede indexfondsen te beleggen waarbij je maar weinig aan- en verkoopacties hebt.

Actief beleggen is een benadering waarbij je de toekomst probeert te voorspellen en hiervan voordeel probeert te halen door continue aan- en verkoopacties. De realiteit in de markt is dat we allemaal tot een bepaalde hoogte actief zijn. Ook het herbalanceren van je indexfondsen eenmaal per kwartaal of per jaar is “market timing” en dus actief handelen. In principe zijn we dus allemaal op een zeker moment een actieve belegger. De vraag is meer hoe actief moeten we zijn om onze portefeuille effectief te beheren? In het algemeen geldt hoe minder kosten we kunnen creëren in een portefeuille des te beter.

Je moet de markt verslaan

Je moet de markt verslaan! Vaak hoor je deze kreet en het geeft je een gevoel dat als dit niet lukt je een sukkel bent op het gebied van beleggen. Kijk eens naar de S&P500, dat zijn in de VS de 500 best presterende bedrijven. Van de miljoenen bedrijven in de wereld zijn dit de 500 beste bedrijven, het is een soort all-star team onder de ondernemingen. Kun je je voorstellen dat iemand je een sukkel-belegger noemt als je niet kunt winnen van dit team?

Dat je moet winnen van de markt is typisch een kreet van mensen die zelf geen doelen hebben of weten hoe ze deze doelen moeten bereiken. Je hoeft DE markt helemaal niet te verslaan, je moet zorgen dat je het even goed doet als de markt en je doel haalt. En dat doel kun je halen met een gedegen beleggingsstrategie waarbij je risico’s hebt afgedekt. Een voorbeeld: Als je ergens op een bepaald tijdstip moet zijn en je hebt berekend dat het een half uur lopen is om die plek in een rustig tempo te bereiken. Waarom zou je dan trainingsschoenen aan gaan trekken en als een idioot in record tempo die plek proberen te bereiken met het risico van vallen of uitglijden?
Zo is het ook met je financiële doelen, als je berekend hebt hoe je iets veilig kunt bereiken. Waarom zou je dan veel meer risico gaan lopen met het gevaar dat het allemaal veel langer gaat duren of door pech misschien het doel helemaal niet wordt gehaald?

De regering van de Verenigde Staten van Amerika gaat failliet

De regering van de VS is failliet of kan de staatsobligaties niet meer terugbetalen. Deze mythe waart rond in hoogste kringen van de economie, de politiek en de overweldigende meerderheid van de bevolking van de VS. Dit is echter zeer misleidend. De balans van de VS regering mag niet vergeleken worden met de balans van een normaal huishouden, vanwege de speciale status van de regering van de VS als een autonome gelduitgever. De regering van de VS heeft andere beperkingen dan een huishouden of een onderneming. Bovendien, de regering creëert de munteenheid van de VS.

Een aantal punten die duidelijk moeten maken dat de balans van de regering van de VS niet te vergelijken is met de balans van een huishouden.

De federale regering heeft de autoriteit om belasting te heffen op de totale productie, wat een inkomensstroom oplevert die door geen enkele andere entiteit geëvenaard kan worden.
De regering van de VS als de uitgever van de munteenheid en de uitgever van de enige risico-vrije obligaties in de economie, geven de houders van de VS-schuldbewijzen weinig andere opties.
Het Congres van de VS heeft theoretisch de autoriteit om de Centrale Bank de opdracht te geven om alle obligaties op te kopen die zijn uitgegeven door de Schatkist van de VS. In essentie kan de regering van de VS geheel zelf voorzienend zijn door een entiteit die ze zelf heeft gecreëerd. Dit elimineert het potentiële risico van een “geldtekort”. Een huishouden of onderneming heeft geen geldpers om de hoek staan.
In extreme gevallen kan de regering van de VS ervoor kiezen geen obligaties meer uit te geven en het private banken systeem te omzeilen, en zo de enige uitgever van geld te worden door biljetten te drukken.
De regering van de VS heeft een enorme basis van bezittingen die door de dagelijkse media nauwelijks wordt aangehaald. De VS hebben een fossiele brandstof reserve die enorm groot is. En dan hebben we het nog niet eens over het land in bezit van de federale overheid, gebieden over zee, goud reserves, en de enorme bedragen van de sociale zekerheid fondsen. Al deze bezittingen wegen sterk op tegen een schuld van de regering van de VS.

Bovenstaande betekent niet dat de regering van de VS uit kan geven wat het wenst zonder dat er negatieve consequenties aan hangen. Het betekent alleen dat de regering van de VS een ander type beperking heeft dan een huishouden. Een huishouden kan geen belasting heffen, dollars drukken of geld lenen met een rente die door de Centrale Bank wordt vastgesteld. De echte beperking van de regering van de VS is dat het teveel liquiditeit geeft aan de private sector en zo inflatie creëert. Dus de werkelijk beperking van de regering van de VS is de inflatie en potentiële buitenlandse geldwissel beperkingen maar niet solventie.

Lees verder op: Inflatie